-
1 προιημι
(fut. προήσω; aor. προῆκα - эп. προέηκα; aor. 2 med. προείμην; pf. pass. προεῖμαι)1) отправлять, посылать(ἀγγελίας, τινά τινος εἵνεκα и τινὰ ἐπί τινα Hom.; τέν τάξιν πρὸς τοὺς πολεμίους Xen.)
π. τινὰ πυθέσθαι Hom. — посылать кого-л. разузнать2) ниспосылать, даровать(κῦδός τινι Hom.)
3) пускать, бросать, метать(ἔγχος, ὀϊστόν, ἐς πόντον τι Hom.; ἀκόντια ἐπί τινα Xen.; med. βέλη Polyb.)
4) отпускать, отсылать(τινα Hom.)
5) med. отбрасывать (прочь) от себя(θοἰμάτιον Dem.; перен. χρήματα καὴ τιμάς Arst.)
προέσθαι τὸν βίον (ἑκουσίως) Plut. — (добровольно) лишить себя жизни6) (тж. π. φέρεσθαι Hom.) выпускать(πηδάλιον ἐκ χειρῶν Hom.; ἀέρα Arst.)
π. δάκρυα Eur. — ронять слезы;π. ἔπος Hom. — обронить слово7) (о реках и т.п.) изливать, струить(ὕδωρ ἐς Πηνειόν Hom.; παγὰν κρημνῶν Eur.)
8) med. испускать, выделять(χολήν Arst.; σπέρμα Arst., Sext.)
9) med. производить на свет, рождать(τὸ κύημα Arst.)
ᾠὰ π. Arst. — класть яйца10) med. издавать(φωνήν Aeschin., Polyb.)
πᾶσαν π. φωνήν Polyb. — всячески упрашивать, умолять11) med. произносить(λόγον Plat.; λόγους μαλθακοὺς φρενί Eur.; ῥῆμα Dem.)
12) упускать(τὸν χρόνον, τοὺς καιρούς Polyb.)
προέσθαι τοὺς ὑπεναντίους Polyb. — дать ускользнуть противнику13) пренебрегать, оставлять без внимания(τὰ ἴδια Xen.; τῶν πραγμάτων τι Dem.; τὰ ἁμαρτήματά τινος Plut.)
π. τὸ παρόν Dem. — беззаботно относиться к настоящему14) преимущ. med. допускать, позволятьοὐ προέσθαι τινὰς ἀδικουμένους Thuc. — не позволить причинить кому-л. обиду15) предоставлять, уступать(τί τινι Hom., med. Plat.)
16) выдавать, отдавать, передавать(χρήματά τινι, τινά и τινὰ ἀπάγεσθαι Her.; τὰς ναῦς τινι Thuc.; med. τέν Κέρκυραν τοῖς Κορινθίοις Thuc.; τινα εἰς δουλείαν Dem.; τινά τινι εἰς ὁμηρίαν Polyb.)
17) med. (от)давать, дарить(κάλλιστον ἔρανον, sc. τῇ πατρίδι Thuc.)
π. τέν εὐεργεσίαν Xen., Plat. — оказывать услугу;προϊέμενοι καὴ πονεῖν ὑπέρ τινος ἐθέλοντες Xen. — готовые жертвовать собой и желающие трудиться для кого-л.18) med. покидать (в нужде), оставлять, бросать(τοὺς φεύγοντας Xen.; τέν χώραν Plut.)
19) med. расточать(τὰ πατρῷα Aeschin.)
20) med. загонять(τὸν λαγὼ εἰς τὰς ἄρκυς Xen.)
21) med. побуждать, заставлять(τινα δρᾶν καὴ τὸ μέ δρᾶν Soph. - v. l. προσίεμαι)
-
2 καταπλησσω
атт. καταπλήττω (fut. καταπλήξω; aor. pass. κατεττλάγην - эп. κατεπλήγην) тж. med.1) поражать, подавлять, угнетать, смущать(τὰς ψυχάς Xen.; med. τοὺς ὑπεναντίους Polyb.)
κ. ἐπὴ τὸ φοβεῖσθαι Thuc. — нагонять страх;καταπλαγῆναι τῷ πολέμῳ Thuc. и (med.) τὸν πόλεμον Polyb. — испугаться войны;μέ καταπέπληχθε ἄγαν Thuc. — не поддавайтесь чрезмерному страху2) производить (сильное) впечатление, потрясать(τοὺς ἀκροατάς Arst.)
τοὺς φαύλους τῇ τιμωρίᾳ καὴ τῷ φόβῳ καταπλήττεσθαι Diod. — воздействовать на дурных страхом наказания -
3 καταστρατηγεω
побеждать военной хитростью(τοὺς ὑπεναντίους Polyb.; τοὺς βαρβάρους Diod.; ὑπό τινος καταστρατηγηθείς Plut.)
-
4 στρατηγεω
1) быть стратегом, занимать пост главнокомандующего Her.σ. ἐπίστασθαι καλῶς Eur. — хорошо справляться с обязанностями стратега;
πατρὸς ἐστρατηγηκότος εἶναι Dem. — быть сыном бывшего стратегаσ. καὴ ὑπατεύειν Plut. — быть претором и консулом
3) вести в качестве главнокомандующего войну, командоватьσ. τινος Xen. и τινι Her. — командовать кем-л.;
τοῦ σύμπαντος στρατοῦ τοῦ πεζοῦ Her. — командовать всей пехотой;στρατηγῶν τῆς Σάμου Plut. — командуя всеми вооруженными силами Самоса;ὅ στρατηγήσας ἐν Τροίᾳ Ἀγαμέμνων Soph. — Агамемнон, командовавший всеми (ахейскими) силами под Троей;4) руководить (в качестве главнокомандующего), ( о войне) вести(ναυμαχίαν, πόλεμον Dem.)
πάντα σ. ὑπέρ τινος Dem. — вести всю войну в чью-л. пользу;τὰ στρατηγούμενα Dem. — действия (распоряжения) главнокомандующего;5) руководить, управлять, распоряжаться, вестиἡ τύχη ἐστρατήγησε κάλλιον Xen. — судьба устроила лучше (чем предполагали);
ἵνα μέ τὰ ζεύγη ἡμῶν στρατηγῇ Xen. — чтобы нам не быть в зависимости от обоза;δυοῖν γερόντοιν στρατηγεῖται φυγή Eur. — (эту) группу изгнанников ведут два старца6) маневрировать, прибегать к военной хитростиστρατηγῶν λαβεῖν τινα ἀπωτάτω τινός Plut. — хитростью отвлечь кого-л. подальше от кого-л.
7) перехитрять, обманывать(τοὺς ὑπεναντίους Polyb.)
См. также в других словарях:
ζήλος — Μυθολογικό πρόσωπο. Ήταν γιος του Πάλλαντα και κόρης του Ωκεανού, αδελφός της Νίκης, του Κράτους και της Βίας. Ήταν προσωποποίηση της φιλεργίας. Μαζί με τους αδελφούς του, καθόταν πάντα κοντά στον Δία. * * * (I) ο (AM ζῆλος, ὁ και ζῆλος, τό, Α… … Dictionary of Greek
καταταχώ — καταταχῶ, έω (Α) 1. επιταχύνω κάτι 2. προφθάνω κάποιον, καταλαμβάνω ξαφνικά («καταταχήσειν τῇ παρασκευῇ τοὺς ὑπεναντίους», Πολ.) 3. διαφεύγω με μεγαλύτερη ταχύτητα, ξεφεύγω 4. προλαβαίνω να κάνω κάτι («κατετάχησεν Ἁννίβας αὐτοὺς ἐξελὼν τὴν πόλιν» … Dictionary of Greek
κατορρωδώ — κατορρωδῶ, έω, ιων. τ. καταρρωδέω (Α) φοβάμαι υπερβολικά («διὰ τὸ κατορρωδεῑν τὸν ἔξω κίνδυνον τῷ πολλαπλασίους εἶναι τοὺς ὑπεναντίους», Πολ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + ὀρρωδῶ / ιων. τ. ἀρρωδῶ «φοβάμαι»] … Dictionary of Greek